“Composer of the Year 2020” at New York World Music Awards
from the Federation of American Musicians, Singers and Performing Artists (FAMSPA)

“Ms. Tonia knows to write for orchestra, playing with the sound colors, creating a musical flatulence between illusion and reality!”

– Avgi newspaper, 26 May 2013, K. Loukakos

“She is speaking with a personal music language. The sounds we listen to her music remind the “shades” of a music talisman”

– Classical music.gr, 11 June 2008, P. Dimopoulos

“…Was heisst hier schon Interesse, das der Horer naturlich jedem der Werke entgegenbrachte. Die Frage lautet, will er eines nochmals horen? Und da war es wohl “CONtrust”, das Trio von Lina Tonia, das dieses Interesse weckte. Warum? Hier scwang noch etwas mit von Gemut, von der Seele des Menschen, wahrend ansonsten durchgangig intellktuelles Kalkul die Feder fuhrte und Abstand schuf. Bleib dabei, Lina, hor weiter in ich hinein, auch wenn das Scwimmen gegen den Strom nicht einfach werden wird. Zum Menschen sprechen aus vollem Herzen wird sich immer lohnen.”

– Hans-Jurgen Thiers, TLZ, 4 May 2010

“From the initial attaca to the last note, the all-too-young composer has so much captured our admiration that we have forgotten to take notes on the work! By a spontaneous association of ideas, we were reminded of premature masterpieces such as Shostakovitch’s Symphony no.1 and Jani Christou’s Phoenix Music. An irresistible flow of emotion full of self-control and suspense, tone colours and drones alternating with an excellent sense of timing, each one apparently germinating a board cantilena of cosmic breadth. I felt quite melancholic at the thought that I will not be alive to listen what Miss Tonia will be composing after 30 years…”

– George Leotsakos, newspaper Express (Oct 13, 2007)

“Παρακολουθώντας στενά την εξέλιξη της χαρισματικής Θεσσαλονικέως που σαρώνει βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς, νομίζουμε ότι το νέο της έργο την οδηγεί και σε νέα φάση. Δεξιοτέχνιδα των ηχοχρώματος καιτων μείξεών του, πλήρως υποταγμένων σε βαθύ μουσικό στοχασμό, εναργέστατο μορφικά, εδώ δημιουργεί ψευδαίσθηση μεταστοιχειωμένου ισοκρατήματος – όλως άσχετου με τα τελευταία έργα του Ιταλού φίλου τουΙάννη Χρήστου, Τζατσίντο Σέλσι (Giacinto Scelsi 1905 – 1988), πάνω σε ένα φθόγγο υποβαλλόμενο σε μικροδιαστηματικές ταλαντώσεις: είναι βέβαιο ότι η νέα τον αγνοεί πλήρως. Άναυδοι μείναμε με τηνενορχηστρωτική απόδοση των σύμφυτων με το οπτικό φαινόμενο ατμοσφαιρικών «τρεμουλιασμάτων». Εύγε ολόψυχα!”

– Γιώργος Λεωτσάκος, Critic Points, 19 Ιουλίου 2013